υδρολακκόλιθος

ο, Ν

(γεωμορφ.) λόφος θολωτού σχήματος ο οποίος σχηματίζεται σε περιοχές μόνιμα παγωμένου εδάφους όταν η υδροστατική πίεση τού υπόγειου παγωμένου νερού προκαλεί ανύψωση ενός στρώματος εδάφους, κν. πίνγκο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. pingo < pingo «λόφος, αμμόλοφος», λ. τής γλώσσας τών Εσκιμώων].